30/10/2021

Ik ontmoette Maarten van Rozendaal in 1994 tijdens het ‘Rendez-Vous aan de Amstel’, een benefietconcert voor het Aidsfonds. Ik trad er op met zanger Burke, die dat jaar het Concours de La Chanson had gewonnen – omdat we een duo waren, hadden we eigenlijk samen gewonnen maar dat lag wat ingewikkeld, overigens niet door ons toedoen. Later die middag zou ook Wibi Soerjadi spelen, hij sprak me aan op de toiletten van het paviljoen en vroeg me of wij vóór hem wilden optreden, de organisatie was namelijk op zoek naar een kleinere pianokruk.

Ik heb in mijn roman”#hetsiameesmoment al geschreven over de rol van begeleiders, en in mijn theatervoorstelling #spagaat heb ik het gehad over ‘schitteren in de schaduw van anderen.’ Over het benefietconcert voor het Aidsfonds heb ik geschreven in mijn laatste roman, #Hetoogvandekraanvogel. Maarten had dat jaar het Amsterdams Kleinkunstfestival gewonnen. Hij droeg inderdaad dat witte shirt, dat spijkerjack en die enorme zonnebril die ik in mijn boek heb beschreven. ‘Ik hoorde dat jullie ook een wedstrijd hebben gewonnen,’ zei hij die middag in 1994 tegen de zanger en mij. Toen Maarten ons vertelde hoeveel optredens zijn prijs hem had opgeleverd, zei mijn zanger later: ‘Peter, wij hebben duidelijk de verkeerde wedstrijd gewonnen.’ Feit is ook dat het bij een voornemen is gebleven om een Brel-cd te maken. Cd’s heeft Maarten in zijn verdere carrière wel mogen maken, en wie herinnert zich niet zijn legendarische optredens met Egon Kracht en Marcel de Groot. Wat die cd betreft: bij ons bleef het bij een toezegging van automerk Renault, daartoe aangespoord door de Alliance Française, een belofte die ze niet zijn nagekomen.

Aan al die dingen moest ik denken, toen ik enkele dagen terug deze prachtige docu zag, die je volgens mij kan terugkijken: https://www.npostart.nl/het-uur…/27-10-2021/VPWON_1297491